بوی عید

سلام...
پس چرا یه نفر هم اینجا پستی نذاشته..!!
یعنی هیچکس در مورد بوی عید خاطره ای،نظری،انتقادی پیشنهادی چیزی نداره؟؟؟
هیچکس؟؟؟نبود؟
خب اولیش خودمم.
بوی عید نام طرحی از طرح های انجمنه که خودش معمولا شامل چند برنامه میشه.
این طرح هر سال وقبل از عید نوروز با هدف بردن حال وهوای عید وشادی ونشاط، و دلجویی از عزیزانیست که شاید توسط خیلی از ماها یعنی مردم همین جامعه دیده نمیشن و مورد غفلت قرار میگیرن.
از سالمندای عزیزی که میگن برکت برای ما هستن از سالمندایی که یه روز خانواده داشتن وبچه هاشون دور وورشون بودن اما حالا به هر دلیلی باید بشینن و باقی مونده روزای عمرشونو روی نیمکت های پوسیده مراکز سالمندان بگذرونن.
از معلولین ذهنی ای که با سادگی تمام ودر کمال بی آلایشی میخندن وبهت میگن خندیدن به همین سادگیست
بازدید از کودکان سرطانی وبیمار که شاید اگه مث ما بیمار نبود الان داشت تکالیف مدرسشو مینوشت و با دوستاش توی کوچه بازی میکرد ولی الان یه کلاه گذاشته سرش که کسی طاسی سرش رو نبینه وروشو کرده به پنجره اطاقش وداره با بیماریش دست وپنجه نرم میکنه.آره بچه ها..آره..اینام هموطنای ما هستن.
خواهر وبرادرای خودمونن.
هیچ بعید نبود که ما الان جای اونا باشیم.
بله..ما.اصلا دور از ذهن نیست که ممکن بود من اون جوان ناامیدسرطانی باشم که از خدا میخوام تکلیفمو زودتر روشن کنه چون دیگه طاقت ندارم وهمش از خدا بپرسم چرا من؟؟؟
میریم به این مراکز وبا اجرای موسیقی شاد مث کیبورد ودف ودادن شیرینی وشکلات وهدیه دادن به اونا،به اونا میگیم هنوز فراموش نشدین.آهای تو که شیمی درمانی میشی هنوزم میشه لبخن زد..به همین سادگی..
آهای پدر ومادر پیرم،بخند تا صورت چین وچروک خرده وسرد وگرم چشیدت یه خرده از هم باز بشه.
چند وقته نخندیدی؟؟؟چند وقته بچه هات بهت سر نزدن؟؟؟بذار دستتو ببوسم مادرم..
یه هدیه ساده،یه شیرینی باور کنین خیلی حالشونو بهتر میکنه.خوشحالشون میکنه.
میریم وحال وهوای عیدو میبریم ومیگیم:
هنوز فراموش نشدی،بخند...

خیلی دوست دارم تو این طرح شرکت کنم ایشالله قسمت بشه
راستی یه سوال:برای بوی عید آسایشگاه جانبازان هم میرند ؟

من تا حالا نرفتم ولی واقعا مشتاقم که برم خداکنه آسایشگاه جانبازان حتما امسال تو طرح باشه.من یه اردوی راهیان نور رفتم شدیدا تحت تاثیر قرار گرفتم دیگه معلومه آسایشگاه جانبازان با آدم چه میکنه

سلام بخشید من یه سوال دارم.میخواستم بدونم فقط قبل از عید نوروز این طرح اجرا میشه؟ممنون میشم جوابمو بدید

سلام به همه..
بله فقط مخصوص عید نوروز نیست.توی بقیه اعیاد مثلا عید غدیر هم ممکنه اجرا بشه
ولی فشردگی وتمرکزش توی عیده اونم به دلیل اینکه معمولا چنتا بازدید وچنتا برنامههست.ولی در طول سال هم اجرا میشه.
بله آسایشگاه جانبازان رو خودمم خیلی دوست دارم برم.چرا که نه.حتما پیشنهاد بدین و نظراتتونو مطرح کنین تا عید امسال برنامشو داشته باشیم انشالله به یاری خود مولا.

راسش منم دوبار رفتم آسایشگاه جانبازان
هیچ وقت تصویر حاج علی، وقتی دیدم به خاطر امثال من کامل فلج شده و رو تخت افتاده رو یادم نمیره که با هیجان بهم گفت صورتتو بیار جلو تا ببوسم
هر کاری کردم گریه نکنم نشد ولی وقتی تو بغلش گریه کردم گفت چرا گریه میکنی
گفتم نمیدونم
اونم گفت میدونی ولی نمیتونی بگی
بعد کلی منو خندوند و گفت دیگه میای اینجا گریه نکن و بخند
راسش دفه بعد رفتم و یه پفک براش خریدم چون میگفت خیلی دوس داره
کلی خندیدیم
دفه بعد هم دیدمش ولی اینبار راحت گریه کردم چون دیگه نمیتونست چیزی بهم بگه
رفت اونجا که آرزوشا داشت

بله انقدر دل ما رو نسوزونید گریم گرفت  

واقعا ما کجاییم؟؟؟؟

به یاد موندنی ترین بوی عیدی که رفتم محمودیه بود سال 90
برا عید فطر
یه فضای خاصیه
هم بغض گلوتو گرفته
هم از دست کارای مددجوا خندت می گیره
هم گریه داری هم خنده
جلو هیچ کدومشونم نمیتونی بگیری!!!!!!!!

یه بارم مرکز معلولین ذهنی مریم
یکی از دخترا وقتی جمعو دید سر گریه رو گذاشت زمین که چرا خونوادم نمیان منو ببینن
یکی از مسئولین میگفت
خیلی وقته خونوادش بهش سر نزدن
گریش تمومی نداشت
بردنش بالا تو اتاقش....رفتیم کنارش باشیم از غصه در بیاد
حالا هی ما ادا اصول در میوردیم بخنده
ولی خودمون داشتیم گریه میوفتادیم
وقتی رسیدم همینجور که برا مامانم تعریف می کردم اشک می ریختم !!!!

وقتی موقه دعا خوندن آخر برنامه میشه
دعای همشون اینه که عیدو پیش خونوادشون باشن......
خیلی غم انگیزه
خیییییییییییییییییلی

نمی خوام یه طرفه رفته باشم قاضی
یه معلول ذهنیو تو خونه نگه داشتن واقعا کار سختیه
ولی گاهی سر زدن.....!
نمی دونم شایدم از اینکه جگر گوششونو تو همچین وضعی می بینن شکنجه می شن...نمیان که کمتر اذیت بشن ...
نمی دونم!

خاطره بالایی رو که خوندم یاد اشرف افتادم
مرکز فردوس..یادمه یه سال واسه هماهنگی مراکز یکی از بچه ها گفت اونجا حتما باشه..چشم به راهند..من که سال قبلش نبودم ولی وقتی که رفتم استقبالشون چشم به راهی شونو نشون میداد....
شاید برا همینه که چند سالی دیدارشون میشه تو یه روز

ایشاا..امسالم بیست و دوم اسفند میشه..

امسال محمودیه خیلی برای من خاطره انگیز شد..
وقتی میبینی چه جوری با یه دف وکیبورد ساده میان وسط شرو میکنن به شادی و خوشحالی خیلی حال خوبی پیدا میکنی.
فقط از ناراحتی و ناخوشیشون بغض نمیکنی وبخوای گریه کنی.خندشون یه جور دیگه پتک میشه تو سرت.
من بیمارستان امام حسین رو هم خیلی دوست داشتم.آخر کار رفتم بخش دیالیزی هاشون.یه پسر شاید ده دوازده ساله رو تخت بود.
چهره رنگ پریدش هنوز به وضوح جلوی چشممه...
طبقات بالاییش که رفتیم خیلی بیمارا وخانواده هاشون خوشحال شدن.
حالا چه جوری؟؟؟معجزه نکردیما!!با شیرینی وشکلات ویه دف ساده
به همین سادگی دل کلی بیمار وخانواده هاشونو دم عیدی شاد کردن بچه ها..
خدایا شکرت..به خاطر سلامتی به خاطر همه چیز...